DaFreakz Riviera '23 (Reunion III)

DaFreakz Riviera Camp niektórzy zaczęli nazywać już Wigilią Sezonu. Różnica jest taka, że w przypadku tej imprezy nie ma niewygodnych pytań i odgórnych ocen wścibskiej części rodziny, która z pogardą odnosi się do Twojej wizji życia i niskiego auta. To czas, w którym każdy może się wyzerować z emocji, stresu i doświadczeń ostatniego roku (zarówno tych trudniejszych, jak i przyjemniejszych), a w przypadku “Bractwa” nawet z ciuchów. Wszystko to dzieje się w cudownej oprawie w wyjątkowym miejscu i towarzystwie pięknych furek, które wydają się być tylko pretekstem do tego spotkania.

Impreza rozkręciła się znacznie szybciej nie planowaliśmy. Gorączka piątkowej (nie sobotniej) nocy zaraziła dosłownie wszystkich. Nawet jeśli byłeś tutaj nowy to założę się o litr Jaggera, że w sobotę rano znałeś już wszystkich. Nawiązanie z ostatniego zdania nie jest przypadkowe. Każdy kto pamięta zakład sprzed roku przekonał się, że członkowie naszej społeczności należą do osób niezwykle honorowych. Mowa tutaj o Robercie i Michale, którzy pojawili się na melanżu z butelką wspomnianego trunku każdy i wcale nie po to, żeby go tam wyzerować. W związku z tym, że Rob Ti doprowadził swoją Hondę do stanu, który zagwarantował mu zwycięstwo to poza wzrostem punktów reputacji wzrosła też liczba flaszek w jego ekwipunku. Na urzeczywistnienie wizji tego auta niektórzy naprawdę długo czekali, dlatego zostało ono profesjonalnie okadzone, uświetniając ten wiekopomny moment.

Na Rivierze można spodziewać się wielu zwrotów akcji, ale jednym z najbardziej zaskakujących była dynamiczna metamorfoza kina plenerowego w parkiet taneczny pod gołym niebem. Nie pamiętamy jak długo uczestnicy bawili się na tle zapętlonego nagrania ze stancji Typów, ale na pewno długo.

Gorąca balia, sauna, prezentacje, nagrody i grill (oraz kilka innych atrakcji, których zdradzać tutaj nie chcę), to obowiązkowe punkty tego przedsięwzięcia, których nie mogło po prostu zabraknąć.

Podczas rozdania nagród i wyróżnień, przy dźwiękach wybuchów konfetti i braw, pojawiły się nawet łzy wzruszenia, które tylko utwierdzają nas w fakcie, że to co robimy ma jeszcze większy sens, niż mogłoby się nam wydawać. Ta i wiele innych poruszających chwil, przeżywanych z osobami, których widuje się kilka razy na rok lub rzadziej, buduje cały klimat tego wydarzenia.

Całą resztę opowiedzą Wam ludzie, którzy byli w ten weekend razem z nami, bo zdjęcia i relacja filmowa z pewnością w pełni tego nie oddadzą. Do zobaczenia!

fot. Jacek Kutta